طبق آخرین اخبار منتشر شده، از آقای دی سی داگلاس (DC Douglas) صداپیشه شخصیت آلبرت وسکر (Albert Wesker) در بازی Resident Evil 5 خواسته شده تا در RES 6 حضور داشته باشد. همچنین وی در ادامه افزوده که این نسخه ادامه ای برای نسخه پنجم است و آقای جون تاکئوچی (Jun Takeuchi) سرپرست تهیه کنندگان Capcom اعلام کرده که در تابستان دو عنوان جدید را معرفی خواهیم کرد.

مدتی بود که ثبت دامنه های اینترنتی مختلف از سوی کمپانی Warner Bros  برای نسخه جدیدی از سری بازی های Batman، شایعات زیادی به راه انداخته بود. در حالیکه این کمپانی بازی Batman: Arkham City را در حال ساخت داشت، کسی فکر نمی کرد که آن ها قصد داشته باشند بازی دیگری بر اساس شخصیت Batman بسازند. درست زمانی که همه منتظر نمایش های بازی Arkham City در E3 هستند، این کمپانی نمایش بازی ای به نام Gotham City Impostors را وعده داد که قرار است برای PC ،Xbox 360 و PS3 راهی بازار شود. تنها نام Batman یا Gotham City کافی است که نظر خیلی ها به آن بازی جلب شود و منتظر بمانند تا اطلاعات بیشتری از آن منتشر شود.

به همین دلیل کمپانی Warner اطلاعات اولیه این بازی را منتشر کرد. اولین نکته ای که باید به آن اشاره کرد، سازنده این عنوان است. چه کسی قرار است این بازی را راهی بازار کند و قبلاً چه بازی هایی را ساخته است؟ جواب این سوال اصلاً دور از ذهن نیست. مدتی پیش کمپانیWarner  اعلام کرد که به زودی بازی جدید استودیوی Monolith را معرفی می کند. بازی جدید آن ها چیزی نیست جز Gotham City Impostors. استودیوی بازیسازی Monolith که در شهر سیاتل واقع است، سابقه خوبی در زمینه بازیسازی دارد و عنوان های بسیار معروفی را راهی بازار کرده است. از ساخته های قبلی آن ها، می توان به دو نسخه ابتدایی سری بازی های F.E.A.R و سری بازی های Condemned اشاره کرد.

مسئله بعدی اینجاست که بازی جدید آن ها چه شکلی خواهد بود؟ بازی Gotham City Impostors ظاهری شبیه به سایر بازی های تیراندازی اول-شخص دارد. مدل شخصیت های بازی بسیار Solid طراحی شده و محیط بازی تا آنجایی که چشم کار می کند، پوشیده از جزئیات خواهد بود. چیزی که از اولین تریلر منتشر شده از بازی مشخص شد، این بود که میان طراحی شخصیت های کارتونی ای که در آن تریلر به نمایش آمدند و چیزی که در بازی مشاهده شد، اختلاف زیادی وجود دارد. طراحی شخصیت های داخل بازی با آن چیزی که در اولین تریلر بازی به نمایش درآمد، بسیار متفاوت بود و خیلی ها از این بابت شگفت زده شدند. گیم پلی بازی به چه صورت است و بازیکنان قرار است در این بازی چه کار کنند؟

بازی Gotham City Impostors یک عنوان تیمی در سبک اول-شخص تیراندازی خواهد بود. بازیکنان به دو گروه مختلف تقسیم می شوند. یگ گروه بر اساس Batman و گروه دیگر بر اساس Joker خواهند بود. با وجود این دو گروه، کار حدس زدن قسمت های بعدی گیم پلی بازی مشکل نخواهد بود. این دو گروه در نقشه های متفاوتی که در واقع قسمت های مختلف شهر Gotham هستند، با یکدیگر مبارزه می کنند. بازی دارای حالت های متفاوتی خواهد بود که در بین آن ها می توان به Psychological Warfare که حالتی شبیه به Capture the flag است، اشاره کرد. در این حالت بازیکنان چیزهایی را بدست می آورند و باید آن ها را به مکان هایی که روی صفحه مشخص می شوند، ببرند.

به چه صورت می توان این عنوان را بازی کرد؟ طرفداران اکشن اول-شخص می توانند درست مثل بازی های دیگر درخانه بنشینند و با کنسول خود مشغول بازی با این عنوان شوند. استودیوی Monolith قصد ندارد یک کنترل جدید را برای بازی اش بسازد. کنترل بازی کاملاً استاندارد خواهد بود و برای هیچ بازیکنی مشکل درست نمی کند. چیزی که این بازی را بسیار منحصر به فرد کرده، این است که کنترل آن بسیار متنوع است و بازیکنان می توانند کارهای زیادی را در بازی انجام دهند. در این عنوان ابزار زیادی در اطراف بازیکن وجود دارند که می توان آن ها را با دشمنان معامله کرد. شما توانایی این را دارید که شخصیت خود را به هر صورتی که دوست دارید، درست کنید.

این کار را می توانید به دفعات مختلف و در مکان های گوناگون انجام دهید. از تغییر در ظاهر سلاح ها گرفته تا عوض کردن تناسب اندام، از جمله کارهایی هستند که می توانید در این بازی انجام دهید. سلاح های متعددی در بازی وجود دارند که از بین آن ها می توان به Machine Gunها، Shotgunها و Sniper Rielها اشاره کرد. همچنین علاوه بر سلاح های اصلی، بازیکنان می توانند یک سلاح دوم هم در اختیار داشته باشند. به طور مثال، تبر از جمله سلاح های ثانویه ای است که می توان از آن در مبارزه ها استفاده کرد. چه چیزی درباره این بازی می توان گفت؟ سامانتا رایان (Samantha Ryan) که Senior Vice President کمپانی Warner است و در ساخت این بازی هم فعالیت می کند، درباره این عنوان می گوید: "استودیوی بازیسازی Monolith بازی ای می سازد که شهر Gotham را برعکس نشان می دهد.

ما فکر کردیم که در این بازی، بازیکنان با یک پیچش جالب روبرو خواهند شد. دو گروه بازیکن که به نوعی طرفداران Batman و Joker هستند، نماد مبارزه به شکل "قهرمان در برابر ضد قهرمان" را در این بازی به وجود می آورند. آیا GCI بازی موفقی خواهد بود؟ هنوز مشخص نیست که به چه دلیل این بازی در دست ساخت قرار گرفته است. المان های خوبی در بازی قرار گرفته که با المان های یک بازی استاندارد سبک تیراندازی اول-شخص ترکیب شده و یک احساس جدید را به وجود آورده است، اما درک این موضوع که این دو حالت چگونه در کنار هم قرار گرفته اند، سخت است. کاملاً مشخص است که هنوز بخش های زیادی از بازی معرفی نشده و به نمایش درنیامده اند. به طور مثال، قطعاً حالت ها، سلاح ها، ابزارها و امکانات شخصی سازی بیشتری برای بازی معرفی خواهند شد. خیلی ها کنجکاو هستند که ببینند نسخه نهایی این عنوان به چه صورت خواهد بود. ما هم تا آن زمان منتظر می مانیم و امیدواریم که بازی خوبی را شاهد باشیم.

بازی های معدودی هستند که همانند Transformers شناخته شده باشند. این سری سال های زیادی است که برای کنسول های مختلف راهی بازار می شوند و طرفداران بسیار زیادی دارند. وقتی که فیلم Transformers در حال ساخت باشد، حتماً بازی ای هم بر اساس آن ساخته خواهد شد. فیلم هایی که مایکل بی (Michael Bay) آن ها را ساخته، موفقیت خوبی در سینما بدست آوردند، اما بازی های ساخته شده از روی این فیلم ها عملکردی کاملاً برعکس داشته اند. کمپانی Activision به تازگی همایشی را در لندن ترتیب داده بود تا بازیکنان مختلف بتوانند نسخه جدیدی از این سری بازی ها که Transformers: Dark of The Moon نام دارد، را از نزدیک مشاهده کنند.

دو مرحله از این عنوان قابل بازی بود که در هیچ تریلری منتشر نشده بودند. شخصیت های بامبلبی (Bumblebee) و آیرونهاید (Ironhide) منتخب هایی بودند که در این دو مرحله می شد کنترل آن ها را بدست گرفت. آقای شون میلر (Sean Miller) کارگردان بازی، Dark of the Moon را معرفی و اعلام کرد که کار ساخت این بازی در مراحل پایانی قرار گرفته است. میلر در ادامه صحبت هایش به این موضوع اشاره کرد که داستان بازی پیش درآمدی بر اتفاق های داستان فیلم خواهد بود و کسانی که می خواهند با فیلم و بازی ارتباط بیشتری برقرار کنند، باید هم بازی را تجربه کنند و هم فیلم را ببینند. به نوعی بازی مقدمه ای برای شروع یک طوفان عظیم بود. میلر به سیستم Stealth Force Combat جدیدی هم اشاره کرد که تعادل خوبی در گیم پلی بازی ایجاد کرده است.

داستان بازی سه سال قبل از اتفاقات فیلم دوم (زمانی که انسان ها فکر می کنند Decepticonها ناپدید شده اند) در جریان خواهد بود. بعد از نمایش های اولیه، بازیکنان خود را در مرحله اول بازی دیدند و کنترل بامبلبی را به دست گرفتند. بامبلبی در حال ردیابی سیگنال Decepticonها در شهر بود. سیستم مبارزه های بازی بسیار غافلگیر کننده به نظر می رسید و به نوعی طراحی شده بود که می شد قابلیت های سیستم Stealth Force را مشاهده کرد. قابلیتی که باعث می شود ربات شما به یک وسیله نقلیه مسلح تبدیل شود. در این دمو بامبلبی می توانست به خوبی با دشمنان مبارزه کند.

در همین مبارزه ها بود که دو شخصیت دیگر دنیای Transformers، که آپتمس پرایم (Optimus Prime) و سایدزوایپ (Sideswipe) نام داشتند، وارد بازی شدند و به بامبلبی کمک کردند تا دشمنانش را از بین ببرد. مرحله بعدی جایی بود که آیرونهاید وارد بازی شد. شخصیتی که تخصص زیادی در کار با سلاح ها در تیم Autobotها دارد. خیلی ها انتظار داشتند که احساس متفاوتی در هنگام کنترل آیرونهاید به آن ها دست بدهد، اما بر خلاف انتظار، بازی دقیقاً به همان صورتی دنبال شد که بازیکنان کنترل بامبلبی را در دست داشتند. پس از این قسمت، بازی منطقه دیگری را به نمایش درآورد که ساندویو (Soundwave) در آن حضور داشت. شخصیتی که به نظر می رسد نقش مهمی در داستان بازی ایفا می کند. مرحله ای که بازیکنان در آن ساندویو را کنترل می کردند، در جنگل قرار داشت که در آن می شد از قابلیت های صوتی و سلاح های این ربات استفاده کرد.

در این قسمت یک نکته جالب توجه قرار داشت و آن هم این بود که گلوله های معمولی و Energy Beamها به یک میزان به دشمن صدمه وارد می کردند. پس از مدتی، بازی یکی دیگر از هم تیمی های ساندویو که لیزربیک (Laserbeak) نام داشت را به نمایش درآورد که در زمان های بسیار مناسب، بزرگترین کمک ها را به ساندویو می کند. مرحله بعدی، جایی بود که بازیکنان استارزکریم (Starscream) را مشاهده کردند. مرحله ای که در آن سیستم پرواز جدیدی به نمایش درآمد. نبردهای هوایی از دیگر قسمت های جالب گیم پلی بازی هستند که بخش زیادی از داستان و صحنه های سینمایی بازی را به خود اختصاص داده اند. به نظر می رسید که فرود آمدن روی یک هواپیمای بمب افکن بزرگ کار سختی در این بازی باشد، چون کسانی که این مرحله را بازی می کردند، چندین بار در انجام این کار ناموفق ظاهر شدند. تا اینجای کار، خیلی از شخصیت های محبوب Transformers در بازی به نمایش درآمده بودند. شخصیت دیگری که در بازی حضور داشت، یکی از ربات های پر طرفدار این عنوان ها است که میریج (Mirage) نام داشت. یک ربات نینجا که در قسمت های مخفی کاری این عنوان از او استفاده می شود.

با استفاده از قابلیت Cloak، این شخصیت می توانست به راحتی و به طور مخفیانه از میان دشمنان عبور کند. حتی می شد در حالت مخفایه، به پشت سر دشمنان رفت و آن ها را در سکوت از بین برد. با به نمایش درآمدن این قسمت ها نیز صحنه های مربوط به میریج هم به پایان رسید. در این مراحلی که از بازی به نمایش درآمد، می شد خیلی چیزها را از بازی فهمید. قابلیت های خوبی مانند Stealth Force به بازی اضافه شده بود که با فشار دادن آنالوگ چپ می شد از آن استفاده کرد. قابلیت Auto-Lock نیز در بازی قرار گرفته بود و بازیکنان با وجود این امکان دیگر نگران پیدا کردن دشمنان در طول بازی نبودند. بازی به صورتی طراحی شده که مبارزه ها خیلی به سیستم Stealth Force وابسته هستند، در حالیکه در طول بازی نیازی به تغییر حالت از یک ربات به ماشین و برعکس دیده نمی شد. همچنین این بازی دارای بخش چندنفره هم بود و سازندگان اعلام کردند که در روزهای آینده، اطلاعاتی هم از این قسمت ها منتشر خواهند کرد. این بازی همزمان با اکران فیلم برای Xbox 360 و PS3 عرضه خواهد شد.

 

سری MotorStorm برای Sony همیشه از اهمیت بالایی برخوردار بوده است، چون Sony وجود یك بازی انحصاری Off-Road را مهم می داند. استودیوی Evolution در این نسل دو نسخه از این سری را عرضه كرد كه عناوین شایسته ای هم بودند. آن ها در طول ساخت Pacific Rift ایده ساخت یك بازی Off-Road در دنیایی در حال تخریب به ذهنشان خطور كرد و به همین دلیل Apocalypse متفاوت از گذشته عرضه شد.

گرافیك

جلوه بصری Apocalypse بسیار زیبا است. موضوع جالب اینجاست كه سازندگان بدون ذره ای افت فریم دنیای بازی را زیر و زبر می كنند. در هر لحظه جایی در حال تخریب است و هیچ گاه به طور امن مسابقه نمی دهید. برج ها و ساختمان ها دائما در حال فروپاشی هستند و اتفاقات عظیمی در صفحه رخ می دهند كه سازندگان به خوبی توانسته اند بدون این كه به بازی ضربه بزنند از این Set-Pieceها استفاده كنند. از طرفی مشكلاتی هم در گرافیك بازی وجود دارند. به طور مثال بعضی بافت ها خیلی بی كیفیت هستند. ماشین ها از جزئیات و جلوه بالایی برخوردار نیستند و بعضی جلوه های تخریب ماشین و یا موتور خیلی مصنوعی و بد طراحی شده اند. خوشبختانه سازندگان در Apocalypse از رنگ بندی بسیار شادی استفاده كرده اند كه بیشتر به رنگ های گرم تمایل دارد و باعث ایجاد حرارت در مخاطب می شوند. MotorStorm: Apocalypse بعضی از مسائل گرافیكی را قربانی تخریب های سنگین خود كرده است. در حالیكه بازی از تكنولوژی 3D به خوبی استفاده می كند، در بعضی مسائل هم مشكلاتی دارد.

موسیقی/صداگذاری

همه جا و همه چیز در حال تخریب است، پس منتظر سكوت نباشید. خوشبختانه Evolution به خوبی محیطی شلوغ را از طریق كانال های صوتی به مخاطب القاء می كند. برج های در حال فروپاشی و انفجارهای محیطی، دست به دست هم داده اند تا تجربه ای زنده و پر تنش را از نظر صداگذاری خلق كنند. موسیقی هم در این میان به این جو كمك شایانی كرده است. مسلماً در چنین فضایی استفاده از موسیقی راك و متال می تواند خیلی موثر باشد كه سازندگان با آگاهی از این موضوع در این كار موفق بوده اند.

گیم پلی

سازندگان به درستی واژه Apocalypse را در یك عنوان مسابقه ای پیاده كرده اند. تصور كنید در پایان دنیا در حالیكه همه چیز و همه جا در حال تخریب است، با موتور و یا ماشین مسابقه دهید. MotorStorm: Apocalypse در حقیقت هیجان یك بازی مسابقه ای را دو چندان می كند. اول، هیجان یك مسابقه و دوم، هیجان زنده ماندن از تخریب های محیطی، پس عنصر آدرنالین در این بازی به خوبی شما را مشتاقانه پای بازی نگه می دارد. داستانی نه چندان قوی هم در بازی وجود دارد که روایتگر زندگی سه شخصیت به نام های تایلر (Tyler)، مش (Mash) و بیگ داگ (Big Dog) است كه در شهر بازی ای كه در حال تخریب است و همه، آنجا را ترك كرده اند، مسابقه می دهند. مسابقه ای كه پای جانشان را هم به وسط می كشد. روایت داستان طی تصاویری كمیك مانند و شبیه به inFamous كار شده كه خیلی زیبا و جالب هستند. هر چند داستان عمق آنچنانی ندارد، ولی این تصاویر خیلی چشم نواز هستند. MotorStorm: Apocalypse داستان خود را خیلی مهم می داند و به همین دلیل در بخش داستان و كلاً Career شما ابتدا در نقش مش قرار می گیرید و مسابقات را شروع می كنید. به همین منظور، حق انتخاب وسیله نقلیه مورد نظر را ندارید و باید با هر وسیله ای كه خود بازی به شما می دهد، هر جاده را بگذرانید. مثلاً ممكن است که در یك مسابقه مجبور باشید با موتور و یا در یك مرحله با ATV پیش بروید. این موضوع، هم خوب است و هم بد. خوب از آن جهت كه شما وقتی بازی را تمام می كنید، بیشتر وسایل نقلیه آن را در هر سبك و نوعی امتحان كرده اید و تنوع بسیار بالایی را تجربه خواهید كرد. نكته منفی این موضوع، عدم حق انتخاب است كه ممكن است كسی آنچنان علاقه ای به موتور نداشته باشد، ولی مجبور است چند مسابقه را با موتور بگذراند. نکته ای كه Apocalypse را هیجانی تر از حد معمول می كند، همین سیستم تخریب بازی است. این تخریب ها فقط جنبه نمایشی ندارند و ممكن است سقوط یك برج به طور كلی مسیر یك مسابقه و جاده را عوض كند و كلاً یك جاده جدید خلق كند. به طور كلی 9 محیط مختلف برای مسابقه وجود دارند كه هر كدام از این محیط ها از جاده های زیادی تشكیل شده اند كه حتی در طول مسابقه هم به خاطر تخریب محیط، تغییر پیدا می كنند. زلزله در Apocalypse بسیار جالب است. زمین شروع به لرزیدن می كند و ماشین شما به اطراف تكان می خورد و ناگهان یك ساختمان فرو می ریزد و یا ترن هوایی از هم می پاشد. در نهایت MotorStorm: Apocalypse گیم پلی جالبی دارد. چنین گیم پلی ای را به طور مختصر در بازی Split/Second هم مشاهده كرده بودیم، ولی Apocalypse آن را خیلی فراتر از حد معمول می برد. اندكی مشكلات كنترل در بازی وجود دارند كه با پیشروی به آن ها عادت می كنید.

نتیجه گیری

MotorStorm: Apocalypse قربانی بعضی مسائل تبلیغاتی، زمان بندی بد در عرضه و مسائلی دیگر مثل فاجعه فوكوشیما و به تأخیر افتادن بازی در این كشور شد. به طور كلی Apocalypse تجربه ای نو است كه می تواند هم قشر Arcade پسند و هم قشر حرفه ای سبك مسابقه ای را سیراب كند. اگر علاقه مند به این سبك هستید، می توانید از بعضی مشكلات بازی چشم پوشی كرده و از آخرالزمان لذت ببرید.

در پیش نمایش قبل، ماجرای بازگشتن دوک (Duke) و حمله فضایی ها به مقر او را بررسی كردیم. در این هفته Gearbox Software به آسیا رفت و رندی پیچفورد (Randy Pitchford) موئسس این شركت، همراه با استیو گیبسون (Steve Gibson) نمایشی در سنگاپور داشتند كه در آن جدیدترین تغییرات و مرحله ساختr نشان داده شد. نمایش بازی دوك را نشان می دهد كه در حال بالا رفتن از برجی است که Duke Burger نام دارد. Gearbox می گوید در حقیقت این برج، نمایی از Stratosphere Casino است. كمی نمی گذرد كه چند فضایی با جت های خود به دوك حمله می كنند. دوك خیلی راحت با استفاده از اسلحه Devastor شروع به تیراندازی می كند و نكته خوب این است كه انباری از مهمات هم در كنار او هست كه هر وقت مهمات او تمام شد، از آن ها استفاده كند. كمی بعد، دشمنانی ظاهر می شوند كه به خود Jetpack بسته اند و شروع به بمب باران كردن دوك می كنند. وقتی به آن ها شلیك می كنید، دشمنان به زمین می افتند و شما می توانید بالای سر آن ها راه رفته و طی یك صحنه QTE آن ها را بگیرید و سرشان را از تن كنید و یا از بالای برج آن ها را به پایین پرت كنید. شما حتی می توانید از Jetpack دشمنان هم استفاده كنید و بوسیله آن پرواز كنید. حال وارد دستشویی می شوید و در اینجا دوك با استفاده از مكانی به نام Shrinkpad می تواند خود را كوچك كند و به مكان های كوچكی مثل كانال تهویه وارد شود. شما باید برق را قطع كنید تا در دستشویی برق به دوك آسیب نرساند.

در این بین با دوك باید به سالن اصلی بروید كه پر از وسایل بازی مثل ماشین های تیراندازی و یا دستگاه های بازی Arcade (در این وسایل می توانید Duke Nukem 3D را بازی كنید) است. كمی بعد، با آدم فضایی هایی روبرو می شوید سری شبیه به خوک دارند. با پریدن داخل سبد بسكتبال و حركت در میان قفسه ها و زیر میزها و انجام چنین كارهای عجیبی می توانید Ego point بدست آورید. وقتی دوك به سمت آشپزخانه می رود، باید به یك خانم كه روی یك صندلی شناور روی آب ایستاده، كمك كنید. آب هم به خاطر وجود یك سیم، پر از الكتریسیته است. دوك باید دور آشپزخانه بچرخد و به محلی برود كه در آنجا می توان برق را قطع كرد. با كمك به زن، می توانید راه خود را هم باز كنید، چون زن می تواند در باز كردن دری كه قرار است از آنجا بگذرید، كمكتان كند.  قهرمان ما باید از یك جارو به عنوان پل استفاده كند. سس های خردل و كچاپ می توانند سنگر خوبی در مقابل حمله خوك های كوچک باشند. در ادامه باید از یك كلوچه برای گذر از یك باربیكیوی داغ بگذرید و موانع را رد كنید. توجه Gearbox به جزئیات خیلی زیاد بوده و جالب اینجاست كه در حقیقت اشیاء ریز، تنها نمایشی نیستند و در پیشبرد گیم پلی خیلی موثر هستند. دموی بازی جایی تمام می شود كه شما به مكان مورد نظر می رسید و جریان برقی كه آب را خطرناك كرده بود، قطع می كنید. پس از نمایش بازی باید گفت كه Duke Nukem تجربه ای بسیار بامزه است.

تصور كنید كه یك آشپزخانه رستوران به میدان جنگ آدم فضایی های كوچك تبدیل شود و دوك هم مانند یك موش كوچك در این میان حركت كند. جالب اینجاست كه صدای دوك هم نازك شده و لحن حرف زدن او خیلی بامزه می شود. مثلاً او با صدایی نازك فحش هایی ركیك می دهد كه اصلاً به قد و اندازه او نمی خورد! اسلحه هایی كه در طول دموی بازی خیلی به چشم می آمدند Ripper Machine و Pipe Bomb بودند. نكته جالب اینجاست كه اسلحه های معروف Duke Nukem 3D در این بازی هم هستند كه یا به همان شكل ظاهر شده اند و یا تغییرات و ارتقاهایی هم داشته اند. با استفاده از Pipe Bomb می توانید چندین بمب را در اطراف پرت كنید و در یك زمان تمام آن ها را با هم منفجر كنید. به نظر می رسد هیچ محدودیتی در تعداد انداختن این بمب ها نیست و شما می توانید انفجاری هسته ای را با ریموت امنیتی ماشینتان به راه بی اندازید! آیا Duke Nukem Forever به غیر از طنز و شوخی های جالب و بی پروایش چیز دیگری برای ارائه كردن دارد؟ به نظر كه این طور می آید و بازی هیچ ترسی از استفاده از شوخی های عجیب و غریب و یا سبك و سیاق اكشن یك دهه پیش را ندارد، اما به طور كلی قضاوت اصلی را زمانی باید انجام داد كه بازی به طور كامل ساخته شده باشد و تمام بخش های آن مثل بخش چندنفره آماده نمایش باشند تا ببینیم كه آیا Duke Nukem Forever پس از یك دهه در دست ساخت بودن، چطور از آب درمی آید.

با توجه به الهام گرفتن Driver: San Francisco از فیلم هایی مثل Bullitt ،The French Connection و سری Bourne به نظر می رسد که Driver جدید قصد دارد اكشنی هالیوودی باشد كه دزد و پلیس بازی با ماشین را به تصویر می كشد. اخیراً Ubisoft Reflections نمایشی از بازی داشته كه مارتین ادموندسون (Martin Edmondson) خالق Driver در مورد آن صحبت می كند. از آنجایی كه نسخه های قبل در نمایش مبارزات سوم-شخص موفق نبودند، اینبار  تجربه رانندگی را تا جای ممكن لذت بخش نشان می دهد. نمایش بازی، داستان چند ماه بعد از وقایع Driv3r را نشان می دهد. قهرمان این سری یعنی تنر (Tanner) بازگشته و بالاخره موفق شده كه جریکو (Jericho) را به زندان بیندازد. حكم جریکو تصویب شده، ولی در اینجاست كه متوجه می شویم همه چیز طبق نقشه پیش نمی رود. جریکو با استفاده از یك هلیكوپتر خبرگزاری از زندان فرار می كند و تنر هم طی یك تصادف به كما می رود. كمی بعد تنر متوجه موضوعی عجیب می شود، او می تواند بدن خودش را ترك كند و به كالبد سایر رانندگان شهر سن فرانسیسکو برود. با زدن دكمه ای در بازی می توانید از بدن خود جدا شده و روی هوا شناور شوید و در شهر بگردید. این كار با دو آنالوگ انجام می شود و شما می توانید وارد ذهن هر راننده ای كه می خواهید بشوید. در ابتدای بازی، شما به تمام شهر دسترسی ندارید و محدودیت هایی وجود دارند، ولی وقتی قدرت شما بیشتر شود، می توانید دوربین را به عقب بیاورید و به هر جایی از شهر كه دوست دارید، پرش كنید.

ادموندسون می گوید شما به راحتی می توانید در شهر بزرگ بازی، ناگهان از نقطه ای سریعاً به نقطه دیگر بروید. Ubisoft Reflections از هیچ تكنولوژی Third-Party استفاده نكرده و از همان ابتدا بازی را با موتور خود روی 60 فریم ثابت ساخته اند كه هیچ گاه افتی در آن مشاهده نمی شود. سازندگان شهر، سن فرانسیسکو را به طور كامل و با 200 مایل جاده بازسازی كرده اند. هر چند انتظار نداشته باشید كه آن ها متر در متر شهر را به طور واقعی بازسازی كنند. بسیاری از مناطق و ساختمان های مهم شهر وجود دارند، ولی سازندگان برای وسیع تر كردن فضای بازی تغییراتی در خیابان ها و مناطق ایجاد كرده اند. اگر سازندگان می خواستند واقعاً شهر را به طور كامل شبیه سازی كنند، باید ترافیك های سنگینی به آن اضافه می كردند و در جاده هم باید هر پنج دقیقه یكبار یك دوچرخه سوار از جلو شما رد می شد. با كمی مشاهده بازی، متوجه می شویم که سیستم ورود به ذهن دیگران دنیایی عظیم از قابلیت های جدید را به شما می دهد. مثلاً می توانید وارد بدن یك مرد تاجر شوید كه مشغول تست كردن یك ماشین اسپورت است. فروشنده هم كنار شما نشسته و تصور كنید که چه بلایی می توانید سر ماشین بیاورید! یا مثلاً برنامه ای تلویزیونی وجود دارد كه در یك قسمت دیوانه ترین رانندگان را شناسایی می كند.

تصور كنید چه كارهایی در جاده می توانید با ماشین انجام دهید و تلویزیون شما را نشان دهد. با انجام این مأموریت های فرعی مراحل اصلی داستانی برای تنر باز می شوند و همچنین برای شما Willpower بدست می آورد كه می توانید با استفاده از آن ماشین ها و قابلیت های جدیدی را آزاد كنید. ادموندسون درباره این كه چطور كارهای شما بر ذهن تنر در دنیای واقعی او و در بیمارستان اثر می گذارد، چیزی نمی گوید، ولی او اشاره می كند كه پروسه درمانی تنر به كارهای او با ذهنش ربط خواهد داشت. به نظر می رسد که Driver: San Francisco خیلی شبیه به Burnout Paradise و یا Test Driver: Unlimited 2 كار شده است. ترمز دستی كشیدن در جاده ها به خصوص با ماشین های سنگین خیلی جالب و لذت بخش است و تصادفات هم بسیار جالب كار شده اند. سیستم تخریب پذیری ماشین ها بسیار دیدنی است و این موضوع وقتی جالب می شود كه 140 ماشین واقعی برای بازی لایسنس شده اند. ادمونسون چیز زیادی از بخش چندنفره نمی گوید، ولی اشاره می كند كه این بخش خیلی عالی خواهد شد و شما قابلیت های زیادی با استفاده از ایده Shift بازی خواهید داشت. وی همچنین اشاره می كند كه قابلیت Split-Screen هم در بازی وجود دارد. Driver: San Francisco در آگوست امسال برای Xbox 360 ،PS3 ،PC و Mac عرضه خواهد شد.

آیا طرفداران سری بازی های Silent Hill می توانند هنوز به بازی محبوبشان امیدوار باشند، یا اینکه Silent Hill: Downpour عنوانی نه چندان موفق خواهد شد؟ برای اینکه طرفداران این سری از بازی ها اطلاعات تازه ای از نسخه جدید Silent Hill بدست بیاورند، تهیه کنندگان عنوان Downpour درباره جو بازی، رقابت های موجود در آن، موسیقی های ساخته شده و حالت اول-شخص آن صحبت کرده اند. اینکه فکر کنیم سقوط سری بازی های Silent Hill موضوع کوچکی است، بسیار سخت است. خیلی از بازیکنان می خواهند دوباره بازی ای را با فضای نسخه سوم تجربه کنند و خیلی ها می خواهند دوباره شاهد بازی ای با حال و هوای نسخه دوم باشند.

برای طرفدران اصلی این سری از بازی ها بسیار سخت است که ببینند بازی از کشور اصلی اش ژاپن دور می شود و به دست سازندگان غربی در حال ساخت است. نسخه سال 2008 این سری از بازی ها که Homecoming نام داشت و به وسیله استودیوی کالیفرنیایی Double Helix ساخته شده بود، نتوانست موفقیت نسخه های قبلی را تکرار کند. اما استودیوی بازیسازی Climax که بازی Shattered Memories را برای PSP ،PS2 و Wii عرضه کرد، نشان داد که هنوز می توان نسخه خوبی از این سری از بازی ها را به بازار روانه کرد. هم اکنون نیز استودیوی بازیسازی Vatra Games که در جمهوری چک قرار دارد، در حال ساخت بازی Silent Hill: Downpour است. بازی ای که قرار است پاییز امسال برای Xbox 360 و PS3 عرضه شود.

اکنون زمان آن فرا رسیده که سرها را بالا بگیریم و با حقیقت های جدی ای روبرو شویم. آقای دوین شاتسکی (Devin Shatsky) تهیه کننده Downpour درباره این بازی می گوید: "بگذارید صحبت هایم را با چیزهایی شروع کنم که خیلی از طرفداران این بازی هنوز آن را درک نکرده اند. دیگر تیم رویایی Team Silent که روی نسخه های قبلی این سری از بازی ها کار می کردند، وجود ندارند." در حقیقت سازنده اصلی این سری از بازی ها که آقای کئیچیرو تویوما (Keiichiro Toyoma) بود به جز نسخه اول، روی عنوان های بعدی به طور مستقیم کار نکرد و پس از ساخت نسخه اول، سری بازی های Siren را ساخت.

واقعیت این است که سه نفر به طور ثابت روی نسخه های 1 تا 3 کار کردند که آن ها، هیرویوکی اُواکو (Hiroyuki Owaku)، ماساهیرو ایتو (Masahiro Ito) و آکیرا یامائوکا (Akira Yamaoka) بودند. البته از بین این سه نفر، آقای یامائوکا تنها کسی بود که روی نسخه چهارم هم کار کرد. زمانی که عنوانی با این سابقه عمیق را پیش رو دارید، که چیزی شبیه به یک اسطوره می ماند، استودیوی بازیسازی Vatra می داند که چه چیزی را به مخاطبانش نشان دهد." تهیه کننده دیگر بازی، آقای تام هولت (Tomm Hulett) نیز می گوید: "برای ما این موضوع مهم است که طرفداران به یاد داشته باشند که گر چه این بازی خارج از کمپانی Konami در دست ساخت است، اما هر چیز کوچکی که در بازی قرار می گیرد، از سوی آن ها تأیید می شود. Konami در ساخت این بازی نقش پر رنگی را به عنوان یک سازنده ایفا می کند.

ما تنها به یک چک سفید امضا و بدون نظارت آن ها کار ساخت این عنوان را به دست نگرفتیم. برای Konami بسیار مهم است که سری محبوب Silent Hill دوباره به دوران اوجش بازگردد. پس ما هم به آن ها اطمینان دادیم که این کار را برای آن ها انجام خواهیم داد." طرفداران این سری بازی ها نگران هستند که گیم پلی بازی و احساسی که در آن قرار دارد، دست خوش تغییراتی شده اند که به دلیل تغییر فضای کلی بازی صورت گرفته است. اما آقای شاتسکی اطمینان می دهد که این عنوان از تعادل خوبی در بین همه قست ها برخوردار است. او در صحبت های دیگری می گوید که در بازی Shattered Memories آن ها موجودی را خلق کردند که کشته نمی شود و حس ترس را به خوبی به بازیکنان منتقل می کرد.

به همین دلیل بازیکنان به سرعت از دست آن فرار می کردند. زمانی که خیلی از بازیکنان از این گیم پلی به شدت راضی بودند، ما می دانستیم که آن ها می خواهند تجربه مبارزه در این حالت را هم بدست بیاورند. پس ما در Downpour کاری کردیم که بازیکنان حس آن بازی را هم در دنیای این بازی احساس کنند. کاری که اصلاً آسان نبود. این سری از بازی ها آهنگسازی مانند آکیرا یامائوکا را در کنار خود دیده است. زمانی که برای این سری از بازی ها از همان اول آهنگسازی کرده باشید و بهترین آثارتان در بازی ای مانند Silent Hill 3 شنیده شود، باعث می شود که آقای یامائوکا کار آهنگسازی بازی Shattered Memories را هم انجام دهد.

او پس از آهنگسازی آن بازی کمپانی Konami را ترک کرد و به سودا 51 (Goichi Suda) در استودیوی بازیسازی Grasshopper پیوست و اکنون مشغول آهنگسازی برای بازی Shadows of the Damned است. اما بازی بزرگ، نام بزرگ هم می خواهد. به همین دلیل آقای دنیل لیچ (Daniel Lich) که کار ساخت موسیقی سریال Dexter را انجام داده به تیم سازنده بازی Silent Hill: Downpour اضافه شده است. شاتسکی می گوید که آقای لیچ یکی از کسانی که بود که آن ها می خواستند کار آهنگسازی این بازی را انجام دهد. تعداد کمی از افردا کمپانی Konami از جمله خودم، از طرفداران بزرگ سریال Dexter هستیم و واقعاً از موسیقی های این سریال لذت می بریم.

همین موضوع باعث شد که ما از او برای ساخت موسیقی های این بازی دعوت کنیم. من خیلی خوشحالم که او را در اختیار داریم. چون موسیقی هایی که او می سازد، از پتانسیل بالایی برخوردار هستند. کار کردن با دنیل افتخار بزرگی برای ما به حساب می آید و سبک کاری او به این سری از بازی ها بسیار شبیه است. به نظر من طرفداران از موسیقی های بازی بسیار راضی خواهند بود. آقای هولت در ادامه صحبت هایش می گوید که بازی Silent Hill: Downpour  میان دو المان کلیدی که یکی جو و فضای کلی و دیگری شناور شدن در این فضا است، می چرخد. بازی، بیشتر شامل چیزهایی است که باعث می شوند شما در هر بیست ثانیه با یک موجود مبارزه کنید.

در اکثر بازی های اکشن-ترسناک، بیشتر دشمنان را زامبی ها و کسانی تشکیل می دهند که کاملاً مشخص است که می خواهند به شما حمله کنند. به هر حال در سری بازی های Silent Hill هم باید به شکلی مرموز به گوشه و کنار سر بزنید و هر لحظه منتظر حمله چیزی باشید که ممکن است در یکی از گوشه ها مخفی شده باشد. در همین حال، ما هیولاهای بسیار ترسناکی را در بازی طراحی کرده ایم که شما را در لحظه های مختلف تا حد مرگ می ترسانند و ذهن شما را به شدت درگیر خودشان می کنند. آقای هولت صحبت هایش را اینگونه ادامه می دهد که: "بیشتر تنش هایی که بازیکنان در این عنوان با آن مواجه خواهند شد، ناشی از ترس خودشان هستند.

اگر در این بازی زامبی قرار می دادیم، مسلماً آن ها نمی ترسیدند، اما ترس این بازی علمی است و آن ها به همین دلیل می ترسند، چرا که ترس این سری از بازیها چیزی نیست که قبلا آنها تجربه کرده باشند. آقای شاتسکی اینبار درباره خط داستانی بازی توضیح می دهد. او می گوید که: "تنها نسخه از سری بازی های Silent Hill که با بازی های قبلی ارتباط داستانی نداشت، نسخه قبلی این سری از بازی ها بود. اینجا بود که ما هم تصمیم گرفتیم داستان جدایی را برای این بازی خلق کنیم که تنها شرایط لازم برای تبدیل شدن به یک Silent Hill را در بر داشته باشد. آقای هولت هم در ادامه صحبت های شاتسکی می گوید: "ما می خواستیم بازی از نظر احساسی به SH2 بسیار نزدیک باشد، اما به این موضوع توجه کردیم که ممکن است بعضی از بازیکنان از این نزدیکی زیاد خوشحال نشوند و بگویند که این کار بی معنی است.

این موضوع بسیار منصفانه بود. به هر حال Downpour یک Homecoming دیگر نخواهد بود و نمی خواهیم که بازی ما یک کپی برداری از SH2 باشد. برای همین پیچش های داستانی باعث شده که این بازی کاملاً جدید باشد. Downpour به این دلیل به عنوان SH2 نزدیک است که آن نسخه در شهر Silent Hill و مردی که خودش را در آن شهر پیدا کرده بود، در جریان بود. تیم قدیمی SH به دفعات به این موضوع اشاره کرده بودند که این سری از بازی ها درباره این شهر است و درباره کسانی که داستانشان در این شهر روایت می شوند، نیست و داستان تمام آن نفرات در آن بازی ها به پایان می رسید." سبک بازی های ترسناک بعد از Homecoming که در سال 2008 عرضه شد، به شکل کاملاً کلی تغییر کرد.

از آن سال به بعد ما نسخه جدیدی از سری بازی های Resident Evil را دیدیم که کلاً فضای جدیدی را به وجود آورده بود، اما اکنون بهترین بازی ای که می توان در سبک ترسناک پیدا کرد، بازی Dead Space است. شاتسکی در اینباره می گوید که بازی های ترسناک-اکشنی مانند Resident Evil و Dead Space اکنون زیر نظر طرفداران این سبک از بازی ها هستند و به همین دلیل بازار آن بازی ها موفق تر است. ما برای اینکه در این مبارزه پیروز شویم، می خواهیم یک نسخه خوب از سری بازی های Silent Hill را راهی بازارکنیم. به همین دلیل موضوعات روانشناسانه را در جو بازی قرار دادیم. چیزی که به نظر من چند سال دیگر به شدت مورد توجه بازیکنان قرار می گیرد و بعد از آن بازی های اینچنینی بیشتر می شوند."

هولت می گوید: "هیچ ژانری در سبک خودش محبوس نمی ماند. این طبیعی است که همه سبک ها بزرگ تر شوند. هر بازی تیراندازی ای، یک اشکن اول-شخص نیست و هر بازی نقش آفرینی ای دارای داستان خطی و یا سیستم مبارزه نوبتی نخواهد بود. اگر چنین موضوعی در بازی های ترسناک هم اتفاق بی افتد، باعث می شود که ما شاهد چیزهای جدیدی در این سبک باشیم. در حال حاضر چقدر سازندگان در سبک ترسناک تحقیق می کنند؟ شاید هیچی، اما ما سعی داریم چیزی فراتر از یک شاتگان و زامبی ها را به نمایش دربیاوریم."

هولت در صحبت هایش به این موضوع اشاره کرد که آقای شینجی هیرانو (Shinji Hirano) رئیس کمپانی Konami می گوید که بازی Downpour دارای یک گیم پلی منحصر به فرد است و می توان حس طبیعی بودن را در آن تجربه کرد. هولت می گوید که این سری از بازی ها به یک الگوی قدیمی چسبیده اند. به همین دلیل سیستم مبارزه ها در بازی Homecoming بد بود. حتی نسخه Wii بازی Shattered Memories هم دارای گیم پلی خوبی نبود. امیدوارم که در Downpour همه چیز حس طبیعی داشته باشد تا بتوان سبک قدیمی این سری از بازی ها را پشت سر گذاشت. برای اینکه جو خوبی به بازی ببخشیم، بسیار حساس بودیم.

اما این بازی قرار نیست نکته های مثبت نسخه های قبل را خراب کند. ما در این بازی دوربین را خیلی بهتر کردیم تا بازیکنان احساس جدیدی را در آن تجربه کنند. قبلاً شایعه شده بود که بازی به صورت اول-شخص ساخته می شود. این موضوع به زمانی برمی گردد که بازی تازه معرفی شده بود و بازیکنان به شدت تشنه اطلاعاتی از آن بودند. به همین دلیل به پروفایل سازندگان استودیوی Vatra رفتند و دیدند که اشاره هایی به ساخت یک بازی اول-شخص در آنجا به چشم می خورد. آن ها با دیدن این موضوع فکر کردند که بازی یک عنوان اول-شخص خواهد بود، اما من به شما اطمینان می دهم که این بازی هرگز یک عنوان اول-شخص نخواهد بود. المان های اول-شخص در بازی Shattered Memories هم وجود داشتند، اما آن بازی از معدود عنوان هایی بود که چیزهای جذاب زیادی در خودش داشت. این موضوع دلیل نمی شود که برای جذاب شدن Downpour هم همان کارها صورت بگیرند یا کنترلرهای Kinect و Move به بازی اضافه شوند. این ها چیزهایی هستند که هنوز نمی توان آن را در این سری از بازی ها قرار داد. با توجه به صحبت هایی که سازندگان درباره این بازی کرده اند، می توان امیدوار بود که سری بازی های Silent Hill به روزهای اوجشان بازمی گردند. حداقل به نظر می رسد که سازندگان به این موضوع ایمان دارند.

مدتی پیش نسخه آزمایشی بازی  در دسترس کسانی که بازی را پیش خرید کرده بودند، قرار گرفت. اما از آنجایی که خیلی ها نتوانستند این نسخه را بازی کنند، تصمیم گرفتیم اطلاعاتی را درباره این قسمت به شما بدهیم. متن زیر سوال ها و جواب هایی هستند که بازیکنان مختلف از سایت GameSpot پرسیده اند تا با بخش چندنفره این بازی بیشتر آشنا بشوند.

سوال: در بخش چندنفره بازی Gears of War 2 فقط چند راه محدود برای کشتن دشمنانی وجود داشت که روی زمین افتاده بودند. از بین آن ها می شد به منفجر کردن سر آن ها با ضربه پا اشاره کرد. آیا هنوز چنین چیزی در این عنوان وجود دارد؟

جواب: در بازی ای که ما انجام دادیم، این قسمت وجود داشت و حتی بهتر و کامل تر از قبل هم شده بود. می شد به وسیله سلاح ها به صورت دشمن ضربه زد. حتی زمانی که دشمن روی زمین افتاده هم می توانید با سلاح به او ضربه بزنید که می توانند صحنه های فوق العاده خشنی را به نمایش دربیاورند. به طور مثال با سلاح Lancer می شود چند حرکت تمام کننده جالب اجرا کرد. با انجام این حرکات Retro Lancer در بازی آزاد می شود. نکته جالب اینجاست که Epic Games اعلام کرده که تمامی سلاح هایی که در این قسمت بدست می آیند، به بازی اصلی نیز منتقل می شوند.

سوال: چه چیزهایی در نسخه آزمایشی بدست می آیند که به بازی اصلی انتقال پیدا می کنند؟

جواب: به طور معمول شما نقشه ها و حالت های مختلف را در این قسمت مشاهده خواهید کرد که می توانید آن ها را بازی کنید. هر وقت هم خسته شدید، می توانید آن ها را رها کنید و یک حالت دیگر را بازی کنید. Epic به کسانی که وارد این نسخه شوند، چیزهای خوبی می دهد. علاوه بر اینکه درجه خود را در این قسمت بالا خواهید برد، مدال های مختلف هم بدست می آورید که به وسیله آن ها سلاح ها، شخصیت های قابل بازی و لباس های مختلف بدست خواهید آورد. برخی چیزها هستند که فقط با بازی کردن نسخه آزمایشی این عنوان در اختیار کابران قرار می گیرد. به طور مثال مدل طلایی سلاح Retro Lancer فقط در این بخش بدست می آید. البته باید در 90 مسابقه مختلف هم شرکت کنید تا این سلاح آزاد شود. همچنین لباس Thrashball هم برای شخصیت کول (Cole) در این قسمت قرار گرفته شده که یک لباس فوتبال است. زمانی که در 70 مسابقه شرکت کردید، این لباس بدست می آید.

سوال: آیا این نسخه را می توان به صورت آفلاین با Bot بازی کرد؟ می توانید در مورد تغییراتی که در مود Horde به وجود آمده بیشتر توضیح بدهید؟

جواب: متأسفانه این بخش یک بازی چندنفره آنلاین است و دارای قسمت های King of The Hill و Team Deathmatch بود. پس نمی شد خیلی از بخش هایی که ممکن است در بازی اصلی قرار داشته باشند را در این نسخه بازی کرد. Epic Games اعلام کرده که قسمت Horde در Gears of War 3 هم قرار دارد. در مورد Botها هم باید گفت که در نسخه آزمایشی Gears of War 3 حضور داشتند و بیشتر برای کمک به بازیکنان طراحی شده بودند. وظیفه آن ها این بود که تعادل را در بازی برقرار کنند. البته آن ها زمانی وارد بازی می شدند که بازیکن به اندازه کافی وجود نداشت. Botها خیلی هم باهوش نبودند و در برخی موارد مشاهده شد که آن ها به یکباره به سمت دشمن حمله می کردند. البته زمانی که بازیکنان وارد می شدند، Botها از بازی خارج می شدند. در این قسمت چهار نقشه وجود داشت که به طور مختصر به بررسی آن ها می پردازیم. در یکی از نقشه ها یک سوپرمارکت متروکه قرار داشت که اطراف آن پر از زباله بود. راه هایی در این نقشه وجود داشتند که همه آن ها به مرکز این نقشه می رسیدند.

سیستم مبارزه ها در این نقشه به صورتی بود که بازیکنان به صورت نزدیک با هم مبارزه می کردند و هر کس که یک شاتگان در اختیار داشت، می توانست پیروز این بخش باشد. نقشه بعدی که Thrashball بود، بیشتر به یک محیط بزرگ شباهت داشت که از گیاهان مختلف پوشیده شده بود و بازیکنان می توانستند در میان آن ها حرکت کنند. در دو طرف این نقشه تونل قرار داشت و مکان خوبی برای تک تیراندازها به وجود آورده بود. نقشه Trenches یک محیط شنی بود که Bunkerهای مختلفی در آن دیده می شدند. همچنین طوفان شن در این نقشه باعث می شد که دید بازیکنان کم شود یا در برخی موارد نتوانند جلویشان را ببینند. بهترین کار، این بود که سلاح Lancer را به دست بگیرید و به سرعت بدوید. Old Town یکی دیگر از نقشه های بازی بود که از خیابان های سنگی تشکیل شده بود. این خیابان های باریک محل های خوبی برای پنهان شدن بودند. هنگامی که در این خیابان ها حرکت می کنید، بهتر است یکی از هم تیمی هایتان مراقب پشت سر شما باشد.

سوال: آیا این بخش چندنفره بازی آنقدر خوب خواهد بود که روز فوق العاده ای را به وجود بیاورد؟ یا اینکه آنقدر بد است که باید کنسول را شکست؟

جواب: در زمانی که ما این نسخه چندنفره را بازی کردیم، به نظر بسیار فوق العاده می آمد. عدم وجود Lag در این بخش یکی از نکات مثبت آن بود. هر بار که در این بازی بمیرید، بیشتر از چند ثانیه از مبارزه ها در نخواهید ماند. این نسخه به اندازه ای خوب بوده که بازیکنانی که در Community این بازی هستند، علام کرده اند که بهترین بخش چندنفره این سری از بازی ها را تجربه کرده اند.